Mavia
Si Mavia(Arabiko, Māwiya; transliterasyon man an Mawia, Mawai, o Mawaiy, asin kun minsan inaapod na Mania o Mavia ninTanukh sarong reyna na Arabo, na namahala sa mga Tanuhid, sarong kompribensiya kan semi-nomadikong Arabe, sa timog na Siria, sa huring kabangaan kan ikaapat na siglo.[1][2] Giniyahan nia an saiyang mga soldados sa pagrebelde tumang sa huring kabtang kan pamamahala nin Roma, na nakasakay sa hukbo kaini pasiring sa Phoeniciaasin Palestina. Kan makaabot siya sa linderos kan Egipto asin pauruutro niyang nadaog an hukbo nin Roma, nag - untok man giraray an mga Romano huli ta may kondisyon ining sinabi.[3] Kasunod kan saiyang kapangganahan, si Mavia igo an kosog tanganing ikadikta an mga kondisyon nin negosasyon. Hiniling niya na an sarong orthodox na Kristiyanong monghe, si Moses, na pangaranan bilang obispo sa saiyang mga tao.[4] Kan huri, an mga Romano naghagad nin tabang sa saiya kan salakayon sia kan
Mga Goth, na dian nagsimbag ini paagi sa pagpadara nin hukbo nin kabalyerya.
Pigkonsiderar na "pinakamakusog na babayi sa huring antique Arabia matapos si Zenobia"[1] kadaklan kan bisto manongod ki Mavia gikan pa sa amay, haros mga komparableng istorya, arog baga kan mga sinurat ni Rufinus, pinaghunang hale ini ngunyan na nawarang salaysay ni Gelasius nin Ceasarea. mga nag - awtor kan huri ginibo siyang Kristiano sa simbahan na sakop nin Roma, minsan ngani minalataw na Arabo siya kaidto asin tibaad paganong tawo.[5]
Biograpiya
baguhonAn mga apoon ni Mavia, na an ngaran Arabe iyo an Madunongya, iyo si Tanukhids, sarong malaswang kaapil sa Arabong tribo na nagbalyo hale sa amihanan - sirangan kan Peninsula nin Arabia bago mamundag si Malvia, huli ta nagprogreso na an impluwensia nin Saasanian sa Eastern Arab.[1] An agom ni Mavia iyo si al-Hawari, an huring hade kan semi-nomadikong Tanukh na konfederation sa sur-subangan nin Siria kadtong huri na kabangaan kan ikaapat na siglo.[6] Kan magadan siya kan 375 [6] na dai naghali sa tagapagmana, si Mavia nagtindog tanganing butan an komprisyon laban sa pamamahala nin Roma na nakaabot sa bilog na Levant.[1]
An mga dahelan kan rebelyon hinohonang relihioso. Pagkagadan ni al-Hawari', an Romanong emperador na si Valens, sarong heterodox sa Arian, nagdesisyon na dai intindihon an mga kahagadan kan mga Arabo para sa obispong ortodokso, na ipinipirit na nombrahan sana nin sarong pading taga - Arian.[6] Naghali si Mavia sa Aleppo pasiring sa disyerto kaiba kan saiyang banwaan, na nakikipag - alyansa sa mga Arabong desierto asin nakakua nin suporta sa bilog na Arabia saka Siria. Bilang pagpreparar para sa pakikipaglaban laban sa pamamahala kan Roma.[6] Bakong malinaw kun baga si Mavia mismo Kristiano sa panahon na ini o dai. [1] nagkapirang historyador nagbareta na durante kan saiyang militar na mga kapangganahan kaya nakamidbid nia an sarong asetikong monghe na naghangang marhay sa saiya mala ta sia nagkombertir sa Kristianismo ortodokso.[7] Minsan siring, gabos minaoyon na an mga kondisyon nia para sa ano man na pakisekso sa Roma, iyo an pagnombra kan mongheng ini bilang obispo higit sa saiyang mga tao.
Hilingon pa
baguhon- Cleopatra VII
- Veleda
- Hiypsicra
- Mga reyna nin Arabe
Bibliograpiya
baguhon
- Ball, Warwick (2001), Rome in the East: The Transformation of an Empire, Routledge, ISBN 0-415-11376-8
- Bowersock, Glen Warren; Brown, Peter; Brown, Peter Robert Lamont; Grabar, Oleg (1999), Late Antiquity: A Guide to the Postclassical World , Harvard University Press, ISBN 0-674-51173-5
- Anne Jensen (1996), God's Self-confident Daughters: Early Christianity and the Liberation of Women, Westminster John Knox Press, ISBN 0-664-25672-4
- Shahîd, Irfan (1984), Rome and the Arabs: A Prolegomenon to the Study of Byzantium and the Arabs, Dumbarton Oaks, ISBN 0-88402-115-7
Toltolan
baguhon- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 Bowersock et al., 1999, p. 569.
- ↑ Shahid, Byzantium and the Arabs, p. 141.
- ↑ Jensen, 1996, pp. 73-75.
- ↑ Mark, Joshua J. "Mavia". World History Encyclopedia. Retrieved 2023-05-31.
- ↑ Bowersock et al., 1999, p. 569.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Ball, 2001, p. 98-102.
- ↑ Bowersock et al., 1999, p. 569.