Artemisia Gentileschi
Si Artemisia Gentileschi o Artemisia Lomi (Italian pronunciation: [arteˈmiːzja dʒentiˈleski]; July 8, 1593 c.1656) sarong Italyanong Baroque na parapinta, na sa ngunyan kinukonsidera na pinakadakol na nagibong parapinta sa henerasyon sunod sa Caravaggio. Sa panahon kan an mga babaying parapinta dae madaling inaako nin komunidad kan mga artists o patron, siya an enot na babayi na naging miyembro kan Accademia di Arte del Disegno sa Florence asin nagkaigwa nin mga kliyente sa internasyonal.[1]
_-_Artemisia_Gentileschi.jpg)
Siya naging partikular sa pagpinta nin mga ladawan kan mga nagsasakit na mga babayi sa mitolohiya, mga alegorya asin Bibliya - biktima, pagpapakagadan asin mga madirigma.[2] An mga sikat niyang tema iyo an Susanna and the Elders (partikular an bersyon 1610 sa Pommersfelden) asin Judith Slaying Holofernes (an pinakasikar sa 1614–20 bersyon sa Uffizi gallery) asin Judith and Her Maidservant (an saiyang bersiyon kan 1625 sa Detroit Institute of Arts).
Siya midbid sa pagpahiling kan pigura nin mga kababaihan, dawa huba o mau gubing[3][4] Si Artemisia sikat man asin may talento sa pagkulay, bako lang komposisyon buong magin man sa rarom.[5][6]
,_Artemisia_Gentileschi.jpg)
_-_Artemisia_Gentileschi_(Museum_of_Fine_Arts,_Budapest).jpg)
-
The Virgin nursing the Child, c. 1616–1618 -
Annunciation, 1630, Museo di Capodimonte -
Bathsheba, ca. 1645–1650, Neues Palais, Potsdam -
Clio: the Muse of History, 1632, Palazzo Blu -
-
St Cecilia Playing a Lute, ca. 1616, Galleria Spada -
-
Mother and Child, ca. 1612 -
-
Allegory of Fame, ca. 1630–1635
Mga toltolan baguhon
- ↑ Bissell, R. Ward. Artemisia Gentileschi and the Authority of Art Critical Reading and Catalogue Raisonné. University Park: Pennsylvania State University Press, 1999.
- ↑ Lubbock, Tom (September 30, 2005), "Great Works: Judith and her Maidservant", The Independent, London, p. 30, Review section, archived from the original on May 2, 2015
- ↑ Patrizia Cavazzini, "Artemisia in Her Father's House", in Orazio and Artemisia Gentileschi (New Haven and London, 2001), pp. 283–95.
- ↑ Mary D. Garrard, "Artemisia Gentileschi's Self Portrait as the Allegory of Painting", The Art Bulletin, Vol. 62, No.1 (Mar.,1980) pp. 97–112.
- ↑ Adelina Modesti, "'Il Pennello Virile': Elisabetta Sirani and Artemisia Gentileschi as Masculinized Painters?" in Artemisia Gentileschi in a Changing Light, ed. Shelia Barker (Turnhout, 2018)
- ↑ Jesse Locker, "Artemisia in the Eyes of the Neapolitan Poets," from Artemisia Gentileschi: The Language of Painting (New Haven: Yale University Press, 2015)
Error sa pag-cite: <ref> tatak na igwang pangaran na "Benedetti" na pinagkahulugan sa <references> na dae pinaggagamit sa nakaaging teksto.
Error sa pag-cite: <ref> tatak na igwang pangaran na "Brigstocke" na pinagkahulugan sa <references> na dae pinaggagamit sa nakaaging teksto.
Error sa pag-cite: <ref> tatak na igwang pangaran na "British Museum" na pinagkahulugan sa <references> na dae pinaggagamit sa nakaaging teksto.
Error sa pag-cite: <ref> tatak na igwang pangaran na "Cohen" na pinagkahulugan sa <references> na dae pinaggagamit sa nakaaging teksto.
Error sa pag-cite: <ref> tatak na igwang pangaran na "Gunnell" na pinagkahulugan sa <references> na dae pinaggagamit sa nakaaging teksto.