Anito

An Anito, sinasayod man anitu, apod sa mga apoon na espiritu, mga espiritu nin kapalibutan, asin mga dios sa mga katutubong relihiyon kan Filipinas poon sa prekolonyal na panahon sagkod sa presente, maski ngani an termino mismo puwedeng magkaigwa nin iba pang kahulogan asin pag - iriba depende sa grupong etniko sa Filipinas. Iyan pwedeng nanonongod man sa inukit na mga pigurang gibo sa tawo, an taotao, na gibo sa kahoy, gapo, o ivory na nagrerepresentar sa mga espiritung ini . An Anito (sarong termino na predominanteng piggagamit sa Luzon) kun minsan inaapod man na diwata sa nagkapirang etnikong grupo (espesyalmente sa Bisaya).

Manlaenlaen na bulul nin Igorot na naglaladawan kan espiritu nin mga apoon (c. 1900)

An Pag-anito apod sa sarong séance, parati may kaibang iba pang mga ritwal o selebrasyon, na kun saen an sarong shaman (Visayan: babaylan, Tagalog: katalonan) nagseserbing medyum sa direktang pagkomunikar sa mga espiritu. Kun espesipikong kalabot an espiritu nin kapalibutan o dios, an ritual inaapod na pagdiwata. An akto nin pagsamba o relihiyosong pag - atang sa sarong espiritu kun beses inaapod man sana na anito.

An paniniwala sa anito kun minsan inaapod na Anitismo sa literaturang intelektuwal (Spanish: anitismo o anitería).

Paggamit sa Ibang Pangkaturugang Etniko

Ang diwata (haliya sa Sanskrit na devata देवता) tradisyunal na ginagamit bilang tawag sa mga diyos asin diyosa sa mga rehiyon kan Kabisayaan, Palawan, asin Mindanao. Sa Luzon, an katawagan na anito an ginagamit para sa paglarawan kan mga engkanto. Parehong katawagan—diwata asin anito—an ginagamit sa mga lugar sa Bikol, Marinduque, Romblon, asin Mindoro, na nagpapahiwatig nin neutral na pagtrato sa duwang katawagan

Anito sa Mitolohiyang Pilipino

An Anito sa Mitolohiyang Pilipino nagtutukoy sa mga espiritu o kalag kan mga ninuno o mga namundag, asin sa mga tao-tao na kahoy. Kadaklan, an Anito giniruyat gamit an mga inukit na kahoy o hulma nin tawo na nagseserbing pisikal na representasyon kan mga espiritu.